تکنولوژی هایی که خیلی زود ناپدید شدند

همه می دانند حجم تکنولوژی ها و محصولاتی که روزانه در حال معرفی و عرضه شدن هستند؛ تا چه اندازه بالا است. بعضی از این تکنولوژی ها تا مدت ها در بازار باقی مانده و شاخص های کاملا جدیدی را تعریف می کنند و برخی دیگر به سرعت از میان رفته و جای خود را به محصولات جدید تر می دهند.

- Flip:

دوربین های فیلمبرداری پرتابل فلیپ، برای اولین بار در 2007 پدیدار شدند و فروش بسیار خوبی را هم تجربه کردند. به طوری که در دو سال اول عرضه، 2 میلیون دستگاه از آن ها به فروش رسید. به مرور زمان نسخه های متعددی از این دوربین ها به بازار آمد و بهبود هایی از جمله قابلیت ضبط HD به آن ها اضافه شد. مصرف کنندگان می توانستند با اضافه کردن طرح و نقش دلخواهشان به بدنه این دوربین ها، طراحی مورد علاقه خود را روی آن ها اعمال کنند.

 

اما از آن جایی که بازار تلفن های هوشمند در سال 2009 به شدت داغ شده بود، کمپانی سازنده توانایی رقابت را در خود ندید و حق امتیاز فلیپ را با قیمت 590 میلیون دلار به شرکت سیسکو فروخت. اما سیسکو هم نتوانست با این همه تلفن همراهی که قابلیت ضبط ویدئویی را در اندازه ای کوچکتر و با امکاناتی بیشتر ارائه می کنند؛ رقابت کند. پس در آپریل همین امسال به عمر فلیپ پایان داد.

 

- مایکروسافت کین: 

کین تلفنی بود که مایکروسافت سرمایه گذاری زیادی رویش انجام داد و با سر و صدای زیادی معرفی اش کرد. اما بازخورد هایی به این تلفن داده شد که مایکروسافت اصلا منتظرش نبود. تقریبا 6 هفته از وارد شدن این گوشی به بازار فروش می گذشت که مایکروسافت فروش آن را متوقف کرد. آن هم به خاطر خریداران بسیار کم و اوضاع بسیار بد فروش. در نهایت کل تیمی که روی تلفن کین کار می کردند، به پروژه ویندوز فون 7 هدایت شدند. پروژه ای که تاکنون موفق عمل کرده است.

 

- Audrey از شرکت 3Com:

آدری پروژه ای بود که وقتش را به برنامه ریزی برای انجام وظایف کوچک در خانه اختصاص داده بود. البته بیشتر به درد آشپزخانه می خورد. شرکت 3Com این گجت اینترنتی را در سال 2000 به بازار عرضه کرد تا راهی آسان برای مدیریت ایمیل ها و تقویم های دیجیتالی و همچنین جستجو در اینترنت ارائه دهد. اما این دستگاه ثابت کرد که برای اینترنت پر هزینه و خام آن روز ها؛ نمی تواند چندان کارآمد باشد. در نتیجه تولید آن در کمتر از هشت ماه متوقف شد.

 

- سرویس Lala

لالا یک سرویس جذاب بود که به کاربران اجازه می داد که آهنگ ها را یک بار به صورت رایگان گوش کنند و سپس برای هر بار پخش آهنگ از آن ها 10 سنت پول می گرفت. کاربران همچنین می توانستند با پرداخت 89 سنت، آهنگ را خریداری نمایند. لالا کم کم در نسخه های متعددی عرضه شد و در نهایت با اضافه کردن قابلیت های تحت کلود، به کاربران اجازه می داد که آهنگ هایشان را آپلود کرده و از هر کامپیوتری که می خواهند به آن ها دسترسی پیدا کنند. با تجاری تر شدن سرویس لالا، صاحب آیتیونز نگران کسب و کار خود شد. در نتیجه اپل این سرویس را در دسامبر 2009 خرید و در ماه می سال بعد، صدای لالا را برای همیشه خاموش کرد.

 

- پاور مک G4 مکعبی:

کامپیوتر زیبایی بود که البته مورد توجه هم قرار گرفت. اما گران بود و این کار به روز رسانی آن را سخت می کرد. البته این را هم باید گفت که پاور مک با مشکلات حرارتی زیادی هم دست به گریبان بود. این هم از شرح عمر یک ساله پاور مک G4 !

 

- کامپیوتر های شخصی فوق کوچک ویندوزی:

در سال 2006 بود که مایکروسافت شروع به ترقیب سازندگان سخت افزاری به ساخت کامپیوتر های پرتابل و سبک و کوچک کرد. نتیجه دستگاه هایی مانند این، از شرکت OQO بودند. این دستگاه 1.5 گیگاهرتز پردازنده را با 60 گیگابایت هارد دیسک و 1 گیگابایت رم مخلوط می کرد و به دست شما می رساند. ویندوز ویستا و خدمات پهنای باند موبایلی را هم روی آن در اختیار داشتید. دستگاه های شبیه این، گجت های تاثیر گذاری بودند اما خیلی زود توسط اسمارتفون ها و نوت بوک های مجهز به Wi-Fi کنار زده شدند. حالا این تبلت است که دارد نوت بوک را کنار می زند. اما به نظرتان چرا چنین چیزی در آن زمان موفق نشد؟

 

- واقعیت مجازی:

مواظب باشید که واقعیت مجازی را با واقعیت افزوده اشتباه نگیرید. واقعیت مجازی چیزی شبیه فناوری سه بعدی امروزی بود. اما برای دهه 90 . در آن زمان مردم واقعا مشتاق بودند که تجربه همه جانبه و غنی ای با این تکنولوژی داشته باشند. اما دستگاه های بزرگ و حجیم آن زمان نتوانستند این انتظار را به خوبی برآورده کنند.
 

با بر سر گذاشتن این کلاه ها مردم وارد دنیای کاملا مجازی ای می شدند که توسط کامپیوتر تولید شده بود. اما با اینترفیس تعاملی خود احساس واقعیت را منتقل می کرد. البته قرار بود که منتقل بکند. در واقعیت این فناوری با آن کلاه سنگین و دسکتش های الکترودی فقط می توانست شبیه سازی ضعیفی را از واقعیت ارائه دهد.
 

- Pippin، محصول مشترک اپل و باندای 

اپل سعی کرد با این کنسول در بازار بازی های ویدئویی 1995 وارد شود. بازاری که قبلا توسط پلی استیشن سونی، نینتندو 64 و سگا سترن اشغال شده بود. پیپین می خواست تمام این کنسول ها را با قلب قدرتمند مکینتاشی خودش از راه به در کند. پیپین می توانست هم بازی را به کاربرانش بدهد و هم سایر سرگرمی های پرطرفدار را. می توانست هم به عنوان یک سی دی رام و هم به عنوان یک کامپیوتر شبکه عمل کند. اما تعداد بسیار کم بازی های موجود (18 گیم) و همچنین قیمت گران 599 دلاری، باعث شدند که این کنسول شکست بخورد.

 

- گوگل Wave:

گوگل ویو در آگوست سال 2010 به آب انداخته شد و یک سال بعد، روی ساحل به گل نشست. این سرویس امکان همکاری و ارتباطات دیجیتال را به کاربران خود می داد. البته قبل از هر چیز باید چندین صفحه درباره آن مطالعه می کردید و ویدئوی آموزشی طولانی اش را هم می دیدید. این تکنولوژی مملو از قابلیتهای مختلف بود و به کسانی که روی یک پروژه کار می کردند، اجازه می داد که پیشرفت کار خود را در مرورگرشان ببینند. در این سرویس، وب به هر کاری کمک می کرد و البته امکان یکپارچه شدن با بلاگ ها هم برای آن محیا بود.

 

اما با وجود مقدار اطلاعات زیاد و اینترفیس سخت، در مرور زمان مردم فهمیدند که اگر به سراغ یاد گرفتن نحوه کار با این سرویس بروند، وقتشان را روی یاد گرفتن یک زبان مرده تلف کرده اند. پس رفته رفته طوفان فرونشست و دریا دوباره آرام و خالی از موج گردید. و این اصلا به نفع گوگل نبود...

منبع : نارنجی